ช้าง (Elephant) ที่พบในปัจจุบันมี 2 ชนิด     1. ช้างเอเชีย (Elephant maximus)
2. ช้างแอฟริกา(FOREST ELEPHANT or LOXODONTA)
1. ช้างเอเชีย (Elephant maximus) มี 3 ชนิดย่อย 1.1 ช้างศรีลังกา (Elephant maximus maximus) จะมีรูปร่างขนาดใหญ่ สีกายดำ ขนาดใบหูใหญ่ และมีสีกระจายมาก บริเวณใบหู ใบหน้า งวงและสำตัว มักจะเป็นสีดอ หรือไม่มีงาเป็นช้าง ที่อยู่ในตามธรรมชาติ เฉพาะในเกาะซีลอน หรือเกาะลังกา ซึ่งในปัจจุบัน เป็น ประเทศศรีลังกาเท่านั้น ช้างเอเชียพันธุ์ศรีลังกาตัวผู้ จะเป็นช้างสีดอ หรือไม่งา แต่มีขนาย ซึ่งเป็น งาขนาดเล็ก โตประมาณเท่าข้อมือ (เส้นรอบวงประมาณ 15 - 20 เซนติเมตร) ช้างเอเซียพันธ์ ศรีลังกาตัวผู้หรือช้างพลาย ที่มีงามีน้อยมาก ส่วนตัวเมียเหมือนช้างเอเซียพันธุ์อื่นๆ คือไม่มีงาแต่มีขนายเท่านั้น 1.2 ช้างอินเดีย (Elephant maximus maximus imdicus ) ขนาดตัวจะเล็กกว่าชนิดแรก สีตามจุดต่าง ๆ จางกว่า เป็นช้างที่มีอยู่ในป่าตามธรรมชาติ บนผืนแผ่นดินใหญ่ของ ทวีปเอเซีย ได้แก่ เนปาล ภูฐาน อินเดีย พม่า ไทย ลาว เวียดนาม กัมพูชา แคว้นยูนานประเทศจีนและมาเลเซียสำหรับ ประเทศไทยนั้น มีช้างเอเซียพันอินเดียกระจัดกระจายอยู่ ในป่าตามธรรมชาติทั่วทุกภาคของประเทศ 1.3 ช้างสุมิตรา (Elephant maximus sumatranus) มีขนาดตัวเล็กที่สุดพบในมาเลเซีย สุมาตรา

2. ช้างแอฟริกา มี 2 ชนิดย่อย(FOREST ELEPHANT or LOXODONTA)
       2.1 ช้างป่าแอฟริกา (Forest Elephant, or Loxodonta africana cyclotic)
      2.2 ช้างทุ่งแอฟริกา (Savanah Elephant, or Loxodonta africana africana)

ธรรมชาติของช้าง

     ช้างทุกชนิดไม่ว่าจะเป็นช้างพันธุ์เอเซียหรือพันธุ์แอฟริกามีความเป็นอยู่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคืออยู่เป็นฝูงช้างฝูงหนึ่งมักประกอบด้วยช้าง๕-๑๐เชือกแต่ละฝูงจะมีช้างพลายตัวหนึ่งเป็นหัวหน้าฝูงซึ่งมักจะเป็นตัวที่แข็งแรงที่สุดของฝูงมีหน้าที่คอยเป็นผู้ปกปักรักษาและป้องกันอันตรายให้แก่ช้างในฝูงของตนและเป็นผู้นำฝูงไปหาอาหารในแหล่งที่มีความอุดมสมบูรณ์ช้างป่าที่หากินอยู่ตัวเดียวถ้าไม่ใช่ช้างแก่ซึ่งเดินตามเพื่อนฝูงไม่ทันก็มักเป็นช้างเกเรที่ถูกขับออกจากฝูงเรียกว่า "ช้างโทน"ช้างโทนนี้มีนิสัยดุร้ายซึ่งเป็นอันตรายแก่ผู้พบเห็นได้ช้างไทยหรือช้างเอเซียมีนิสัยชอบอากาศเย็นและไม่ชอบแสดงจัด

                          ลักษณะสำคัญของช้างเผือก

           เป็นช้างพลายรูปงาม                      ขนหางสีน้ำผึ้งเจือแดงแก่
           งาขาว- ซ้ายเรียวงาม                      ตาขาวเจือเหลือง
           กาย สีดอกบัวแดง                           เพดานปากขาวเจือชมพู
           ขนตัว ขุมละสองเส้น                       อัณฑะโกศขาวเจือชมพู
           ขนโขมด สีน้ำผึ้งโปร่ง                     เล็บขาวเจือเหลืองอ่อน
           ขนบันทัด/หลัง/สีน้ำผึ้งโปร่งเจือแดง  หูและหางงามพร้อม
           ขนหูขาว                                         เสียงเป็นศัพท์แตรงอน

โรคของช้าง
แม้ว่าช้างจะมีรูปร่างใหญ่โตแต่ก็อาจเป็นโรคได้เช่นเดียวกับสัตว์อื่นช้างที่ถูกกังขังมีโอกาสติดโรคจากสัตว์เลี้ยงได้ง่ายส่วนช้างที่ทำงานในป่ามักเกิดเป็นฝีและโรคผิวหนังพุพองกันมาก ฝีอาจเกิดจากการถูกหนามทิ่มตำผิวหนังเกิดเป็นหนองบวมพองขึ้นมาผิวหนังที่พุพองเป็นตุ่มนั้นส่วนใหญ่เกิดจากแมลงวันป่าชนิดหนึ่งมาไข่ไว้ตามรูขนของช้าง เมือ่ไข่แมลงวันกลายเป็นตัวอ่อนตัวอ่อนก็จะเข้าไปอาศัยในชุมชนแล้วดูดเลือดช้างกินเป็นอาหารช้างที่เป็นโรคนี้จะสังเกตได้ง่ายจากผิวกนังเป็นตุ่มหนอง เมื่อเกาะตุ่มออกจะพบตัวหนอนกลมๆขนาดเท่าเมล็ดถั่วเขียวฝังตัวอยู่เมื่อตัวหนอนแก่จะกลายเป็นแมลงวันป่ามารบกวนช้างอีกแล้วทิ้งคราบไว้ในรูปขนที่มันเคยอาศัยอยู่ทำให้ผิวหนังเกิดอักเสบเป็นตุ่มมีหนอง วิธีป้องกันโรคนี้ที่ดีที่สุดคือช้างได้อาบน้ำบ่อยๆและชาวบ้านได้ใช้เครือสะบ้าเป็นฝอยถุตามตัวช้างเวลาอาบน้ำเพื่อฆา่ตัวอ่อนของแมลงวันนี้ นับว่าได้ดีพอสมควรโรคที่ช้างเป็กันมากอีกชนิดหนึ่งคือโรคพญาธิฟิลาเรีย(Filaria)โรคนี้เกิดจากยุงในป่าซึ่งไปกัดสัตว์ที่เป็นโรคนี้มาแล้วมากัดช้างพญาธิที่ติดมากับแมลงก็จะเข้าไปในเส้นโลหิตและเจริญเติบโตและเจริญเติบโตในเส้นโลหิตของช้าง แล้วเข้าไปอุดตันในหัวใจจนทำให้ช้างถึงแก่ความ

---